سلام
خیلی جالبه!
هروقت من یه کمی بد اخلاق میشم و غرغر میکنم و به قول آقای همسر ناشکری میکنم و به این دوریه چند وقته اعتراض میکنم و مشکلات دیگران رو نمیبینم٬
اونوقت خدا یه چیزی میزاره جلو چشمام
بعد از کلی گریه کردن و حال آقای همسر رو گرفتن و باعث دلخوری ایشون شدن اومدم پای کامپیوتر تا یه کم حال و هوام عوض شه.. اونوقت اولین چیزی که خوندم متن زیر بود..
روزی شاگرد یه راهب پیر هندو را دید از او خواست که واسش یه درس بیاد موندی بده . راهب از شاگردش خواست کیسه نمک رو بیاره پیشش ، بعد یه مشت از اون نمک رو داخل لیوان نیمه پری ریخت و از او خواست اون آب رو سر بکشه . شاگرد فقط تونست یه جرعه کوچک از آب داخل لیوان رو بخوره ، اونم بزحمت .
استاد پرسید : " مزه اش چطور بود ؟ "
شاگرد پاسخ داد : " بد جوری شور و تنده ، اصلا نمیشه خوردش "
راهب از شاگردش خواست یه مشت نمک برداره و اونو همراهی کنه . رفتند تا رسیدن کنار دریاچه . استاد از او خواست تا نمکها رو داخل دریاچه بریزه ، بعد یه لیوان آب از دریاچه برداشت و داد دست شاگرد و ازش خواست اونو بنوشه . شاگرد براحتی تمام آب داخل لیوان رو سر کشید .
استاد اینبارهم از او مزه آب داخل لیوان رو پرسید. شاگرد پاسخ داد : " کاملا معمولی بود . "
پیرهندو گفت : " رنجها و سختیهائی که انسان در طول زندگی با آنها روبرو میشه همچون یه مشت نمکه و اما این روح و قدرت پذیرش انسانه که هر چه بزرگتر و وسیعتر بشه ، میتونه بار اون همه رنج و اندوه رو براحتی تحمل کنه ، بنابراین سعی کن یه دریا باشی تا یه لیوان آب . "
خدایا خودت روحم رو برای تحمل سختی های زندگی رشد بده و کمکم کن تا دریا باشم